برق لب میزنم ولی تاثیری نداره. ناخنهام رو کوتاه کوتاه کردم. سه هفتهای میشه که ضروریترین خریدم چسب زخمه. به انگشتهام چسبزخم میزنم تا جلوی خودم رو بگیرم، جلوی مغزم علیه بدنم. تا الان نسباتا جواب داده ولی جایگزینی براش ندارم. با خودم فکر میکنم شبیه چسب زدن روی روحمه. شیشه شکسته رو نمیشه با چسب نگه داشت، ولی این بهترینیه که الان دارم. از بعد اون دو ماه که سر اون کمیک نشستم و با هرچیزی خودم رو در حال کار نگه داشتم، دیگه نمیتونم شیرینی بخورم. دیدی شیشه مربا شکرک میبنده؟ انگار از درون شکرک زدم. الف یک سری گفته بود وقتی خشمت رو سرکوب میکنی و بروز نمیدی، تبدیل به افسردگی میشه. ولی نمیدونم وقتی هرروز اینجا و توی این بدن از خواب بیدار میشم، چطور میتونم خشمم رو خالی کنم؟